Jika kita lihat fenomena yang berlaku pada lepasan SPM seperti saya ialah selepas tamat persekolahan akan melanjutkan pelajaran ke IPTA ataupun IPTS. Adakah mereka mengetahui kos untuk melanjutkan pelajaran?? 98% daripada rakyat kita melanjutkan pelajaran dengan meminjam Perbadanan Tabung Pendidikan Tinggi Nasional (PTPTN). Adakah anda mampu untuk membayar hutang anda selepas tamat pengajian mereka??
Sesetengah golongan melanjutkan pelajaran bukan dengan rela hati tetapi dipakse oleh ibubapa mereka. Yang kita sering dengar daripada ibubapa kita "Apa kau nak jadi kalau harapkan SPM sekarang kerani pun minima ijazah kalau kau ada sijil orang akan hormat kau kerja pun mudah dapat." Hal ini berlaku disebabkan mentaliti ibubapa masih tidak berubah mereka merasakan mereka masih hidup di zaman muda mereka. Tidak dapat saya nafikan pada zaman dulu jika seseorang mempunyai sijil akan dihormati dan mudah mendapatkan kerja kerana pada zaman itu rakyak Malaysia tidak sebanyak kini secara tidak langsung zaman dulu daya saing antara mereka sangat rendah tetapi zaman kini sebaliknya.
DAHULU KINI
Jika kita lihat seorang anak dipaksa untuk melanjutkan pelajaran akan membuatkan anak mereka tertekan dan mereka melajutkan pelajar mereka dengan terpaksa bukan kerelaan hati ini memyebabkan keputusan mereka tidak cemerlang. Bukankah membazir jika mereka gagal?? Mendapat keputusan gagal mereka tetapi harus membayar pinjaman mereka. Bukankah ianya satu pekara yang sia-sia??
Jika merela telah tamat pegajian mereka di peringkat pengajian tinggi mereka akan memasuki alam pekerjaan. Pada zaman ini jika anda mempunya keputusan yang cemerlang sekalipun anda tetap mempunyai saingan yang banyak. Cuba anda bayangkan di Malaysia berapa banyak IPTA dan IPTS yang sedia ada sekarang?? Adakah mereka tamat pengajian dijamin mendapat kerja yang setimpal dengan kelayakkan mereka?? Ataupun mendapat gaji yang setimpal dengan taraf kelayakan mereka??
UPM, MALAYSIA VS UNIVERSITY OF OXFORD, ENGLAND
Jika mereka pergi ke satu temuduga di sektor swasta semestinya graduan lepasan universiti luar negara diberikan keutamaan kerana kualiti pembelajaran diluar negara lebih baik dari dalam negara. Jika graduan lepas universiti dalam negara pada kebiasaannya mereka akna memohon di jabatan-jabatan kerajaan tetapi kebanyakkan daripada mereka tidak layak antara foktornya adakah anda memperoleh keputusan yang sangat bagus?? Dan satu negara Malaysia tahu tempoh persaraan kakitangan kerajaan dilanjutkan secara tidak langsung jawatan kosong sangat kurang. Cuba anda bayangkan 30,000 orang kakitangan kerjaan satu Malaysia besara dan 900,000> graduan tamat pengajian bayangkan bertapa senggitnya sanggan mereka???
Saya telah nampak pekara ini sejak saya berjumpa dengan mentor saya dan saya yakin pekara ini akan menjadi lebih teruk kerana mentaliti rakyat kita masih tidak berubah merasakan mereka hidup di zaman 20 tahun lalu kerana pada itu orang yang mempunyai sijil ada masa depan yang cerah. Pekara ini telah menjadi kebiasaan kepada golongan 95% di negara kita.
Saya mengambil keputusan untuk mejadi usahawan takaful kerana saya lihat di sektor makan gaji tidak lagi menjamin hidup selesa. Saya memikirkan ibubapa saya yang pentingkan sijil tetapi saya tidak salahkan mereka kerana mereka tidak tahu apa yang saya nampak kerana saya mempunyai mentor yang telah menjadi jutawan dalam keusahawanan ini dan ini menyakinkan lagi saya terhadap keusahawanan ini. Mentor saya selalu berkata "kita hormat ibupada kita tidak semestinya kita membuat keputusan mengikut arahan ibubapa kita kerana masa depan kita di tangan kita." Tidak dinafikan ibubapa mana yang ingin melihat anaknya gagal ataupun susah dalam hidup.
Ramai orang mengatakan saya ini membuat keputusan yang salah tetapi mereka tidak tahu mengapa saya membuat keputusan ini. Bagi saya siapa tidak mahu melanjutkan pelajaran?? Terutama dengan rakan sebaya tetapi saya tidak ingin membuat keputusan yang akhirnya saya terperangkap dan melihat masa dpan saya hancur. Saya berani membuat keputusan ini kerana rakan seperjuangan saya sanggup meninggalkan kerja beliau di MAS sebagai pramugara, ada juga meniggalkan kerja sebagai manager di kilang SONY dan beberapa juga yang tamat pengajian dari luar negara seperti United Kingdom, New Zealand dan sebagainya.
Dalam bidang ini saya telah berjumpa dengan seorang budak muda yang memasuki bidang ini hanya dngan SPM kini beliau telah menjadi CEO pada usia 26 tahun beliau kini menjadi mentor untuk menggikut langkahnya kerana saya terfikir mengapa dia boleh berjaya dan kenapa tidak saya pun berjaya?? Salah ke berjaya pada usia muda??? Saya terfikir takaful untuk orang melayu mengapa saya tidak lalukan dan mengapa tidak!! Saya mendapat tunjuk-ajar tentang keusahawanan ini daripada mentor saya yang telah menjadi usahawan berjaya dalam bidang ini dan beliau telah berada dalam bidan ini 20 tahun dan beliau menubuhakan satu akademi keusahawanan takaful. Ramai telah berjaya dan menjadi jutawan selepas memasuki kursus beliau.
Jika saya lihat mentor saya beliau hanya berkelulusan diploma sahaja dan beliau sanggup meniggalkan kerja beliau di SONY gajinya RM 5,000 sebulan pada tahun 1990 dan mengambil keputusan untuk memasuki bidang insurans. Beliau mempunyai azam yang tinggi untuk berjaya dan kini saya mendapat tunjuk-ajar daripada beliau.
Ramai dikalangan rakyat Malaysia tidak suka akan bidang insuran mereka berfikiran insuran adalah bidang yang tiada masa depan dan satu kerja bagi sesiapa yang tiada kerja. Tetapi mereka telah silap kerana mereka tidak tahu bidang insurans ini adalah satu bidang yang berpontesi dan kami mengelar bidang ini ialah lubuk kekayaan.
Jadi saya mengambil langkah untuk menceburi bidang ini kerana sangat berpontensi dan bukankah ini adalah satu pekara yang patut diambil jika telah berada didepan mata. Jika disia-siakan rezeki hanya datang sekali ambilah peluang keemasan ini untuk berjaya.
SEKIAN TERIMA KASIH
No comments:
Post a Comment